Zomaar stromen de tranen over mijn wangen, als zonnestralen die dwars door regenwolken breken, bij het horen van een mooi stukje muziek of als ik onverwacht de liefde ervaar die mensen voor elkaar kunnen hebben. Maar vaker nog stromen die tranen als ik de afschuwelijke waarheid onder ogen zie, hoe mensen elkaar vermoorden, vanwege geld of religie. Mijn hart breekt in duizend stukken en de duisternis lijkt me te overspoelen. Steeds vaker moet ik moeite doen om de schoonheid van het leven te zien. Steeds vaker moet ik diep in mezelf op zoek naar dat sprankje licht om de zwarte schaduwen te verdrijven. En ik vraag me af; Waarom?? Waarom gunnen mensen elkaar geen plekje onder de zon? Waarom is de jacht naar geld zo allesoverheersend? Wat heb je nou helemaal nodig? Een dak boven je hoofd en voedsel! Waarom heeft de één alles en de ander niets? En waarom kan die ene die alles heeft dan niet iets missen voor die ander. Het maakt me in en in triest.
Maar zo wil ik niet leven!! Ik zoek in mezelf naar antwoorden en reis terug in mijn herinnering naar gelukkige momenten. Waar werd ik als kind blij van? Ik hoef gelukkig niet lang te zoeken want daar zijn ze! Achterop de brommer bij mijn opa, mijn armen om zijn lijf en mijn hoofd tegen zijn rug. Dwars door de stad, boodschappen doen. Of met mijn oma in de tram naar het Kralingse bos, een zakje brood mee voor de eekhoorntjes die zo tam zijn dat ze uit je hand komen eten. Bij het visstalletje zure haring kopen en thuis eerst die vis opeten en daarna een boterham met suiker. De logeerpartijtjes bij beide oma's, ontbijt op bed... samen onder de dekens en beschuit met Zwitserse strooikaas soppen in het kopje thee. En dan de jeuk van die kruimels in bed! Een glimlach krult mijn mond omhoog, zoveel gelukzalige momenten, als ik eenmaal begin is de stroom herinneringen niet meer te stoppen. Maar nergens een herinnering te vinden van cadeau's, heb ik dan nooit iets gekregen? Natuurlijk wel, ook wij vierden Sinterklaas en kerst. Met het weinige geld dat er was werd er iets feestelijke op tafel gezet, gebraden kip met appelmoes!! En dan is ie daar... de herinnering aan een presentje. Mijn sprookjesboek van Hans Christiaan Andersen. Daar heb ik ook nog een verhaal over geschreven! Het is duidelijk, hetgeen is blijven hangen zijn de momenten van geluk en die werden niet met geld gekocht.
Vanochtend vroeg ik het aan mijn zoon; wat heeft jou blij gemaakt? Zijn antwoord verbaasde me ( gelukkig) niet. Zijn ogen kregen een dromerige blik toen hij in zijn vroege kinderjaren keek.
"De uitstapjes die we als gezin maakten, naar de speeltuin en naar het bos"
Ik glimlach naar hem en kijk met hem mee. Twee kleine jongetjes en een nog kleiner meisje huppelen voorbij. Kaplaarsje en regenjasjes aan, geitjes aaien en schommelen totdat ze duizelig waren en kraaiden van plezier.
"Ben en ik samen tegen de rest van de wereld, samen spelen met de Lego en sneeuwballen gooien met pa"
Het zijn de simpele dingen die het doen, de tijd en aandacht die we ze gaven. Maar vooral de liefde!! Die hebben we onthouden en koesteren we in ons hart. De warme omhelzing van oprechte liefde binnen ons gezin en de kleine kring familie. En ik vraag me af, is dat hetgeen die mensen tekort zijn gekomen? Die mensen die liever duizenden euro's op de bank hebben staan en daarvoor al hun talent in de strijd (ver) gooien. Wat heb je aan heel veel geld als je alleen maar bezig bent om er meer van te maken?
Gisteren zag ik een status op Facebook voorbij komen; Wat zou je doen met een miljoen als je maar 1 dag de tijd hebt om het uit te geven? De antwoorden onder die status verbaasde me niet. Huizen kopen, auto's kopen, shoppen tot ik erbij neerval. etc. Ohh ja een enkeling zou eerst heel veel kopen en wat er overbleef op een spaarrekening zetten voor later. En 1 iemand wilde wel iets geven aan mensen die het ook heel hard nodig hebben. Die antwoorden onder die status bevestigen wat ik al wist, mensen denken dat je van spullen kopen héél gelukkig wordt. Van de dakloze kan ik begrijpen dat ie een huis wil en eten in de kast, van een bijstandsmoeder begrijp ik dat ze schrijft; 1 x alles kopen dat mijn kinderen willen hebben. Als je elke maand moet knokken om alle ballen in de lucht te houden dan snap ik dat het heerlijk lijkt om alles te kunnen doen waar je ooit van gedroomd heb. Heus, ik begrijp dat als geen ander!! Maar ik weet inmiddels ook dat het niks toevoegt aan je leven, je wordt niet echt gelukkig van geld... alleen maar hebberig. Geld maakt alleen maar gelukkig als je het kunt delen en andere mensen kunt helpen om dat broodnodige dak boven hun hoofd te verschaffen.
Ik heb geen antwoord onder die status geschreven....
En dan denk ik aan mijn prachtige kleindochters. In wat voor wereld groeien ze op? Een wereld vol geweld, haat, macht en hebzucht. Wat laten wij ze na? Een wereld waar geen plaats is voor compassie en mededogen. Een wereld die verscheurd wordt door geweld, een strijd op leven en dood. Een nutteloze strijd die geen winnaars zal kennen... slechts verliezers! Is dat wat wij onze kinderen en kleinkinderen na willen laten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten