Wat een schijtweer!! Grauw, nat en kil. Het weer weerspiegeld een beetje mijn humeur, na een week nauwelijks slapen door die verrekte kriebelhoest kijkt er 's morgens niet écht een vrolijk koppie vanuit de spiegel terug. Nu hebben wij hier eigenlijk weinig te klagen want in het noorden van het land is het veel erger. Zodra ik mijn Facebook pagina open en over mijn tijdlijn scroll, wordt ik doodgegooid met berichtjes over code paars en mensen die over de straten schaatsen. Ok, er zijn vast leukere dingen om over te praten dan het weer... toch? Dus daar ga ik het verder dan ook niet over hebben.
Op dit moment wacht ik op de komst van mijn dochter en kleindochter. Ik verheug me erop om haar te zien, het is al ruim anderhalve week geleden en ik mis haar. Ik ben benieuwd welke outfit ze nu weer aan heeft want zoals elke échte prinses heeft ze een garderobe om bij te kwijlen. Een babyroze elfjesjurk mét vleugeltjes, een echte koninginnejurk met lange rok en gouddraad, een heuse "Frozenjurk" en zelfs een "Alice in Wonderland"gewaad. Natuurlijk compleet met kroontjes, glitterstafjes en glazen muiltjes. Zodra ze 's morgens haar oogjes open doet, is het eerste wat ze zegt; "Pinsessejuk aan! Ze heeft een beetje moeite met de' letter 'R' en dat levert ook de nodige verwarring op want oma moet dan drie keer vragen; "Wat zeg je?" Waarop de kleine prinses veranderd in een kleine heks met wilde gebaren. Zou ze een toverstaf gehad hebben dan weet ik zeker dat oma op dat moment in een pad was veranderd, mét een dikke wrat! De blik in haar felblauwe oogjes is duidelijk... oma is doof of niet helemaal 100! Eindelijk begrijp ik dat ze haar pRinssenjuRk aan wil en dan komt het volgende... welke?? Jurk 1....NeeNeeNee, oké die niet dus. Jurk 2...NeeNeeNee! We gaan nog even door en aan het eind van het liedje is jurk 1 toch de favoriet. Maar ze moet eerst gewone kleertjes aan en dat duurt ook even want wat voor de prinssenjurk geld, geld ook voor de gewone kleertjes. Het liefst heeft ze elke dag haar Prinses Sophia Onesie aan met bijpassende pantoffeltjes maar helaas moet ook Prinses Sophia wel eens in de was. Met andere woorden ze heeft duidelijk het karakter van haar lieftallige moeder. Die is midden in de winter wel eens naar school gegaan in een witte zomerjurk zonder maillot, witte kanten sokjes en lakschoenen. Ik was er klaar mee.
Toen ik haar tussen de middag ophaalde zag ze blauw van de kou en wilde maar wat graag iets warmers aan. Vanaf dat moment liet ik haar zelf kiezen, elke ochtend ruzie over kleren daar had ik geen zin in en als ze dan in een belachelijke combinatie naar school wilde...So Be It.
De geschiedenis herhaalt zich en soms lach ik in mijn vuistje, je krijgt wat je verdient. Ik schat dat de kleine prinses, over pakweg een jaar of 15, haar blonde haren felroze verft ( net zoals haar moeder) en op de zolder van haar ouderlijk huis een onvermoede schat zal vinden. Op die zolder staat namelijk een kast met prinsessenjurken in damesmaat. Vanaf het moment dat haar moeder de prins met zijn groene Volvo heeft ontmoet, viert ze elk jaar carnaval. En vanaf dat moment heeft ze elk jaar een nieuwe prinsessen outfit gekocht. Kleine meisjes worden groot maar van binnen blijven ze "prinsesjes".
Nu ik oma ben merk ik wel dat ik meer geduld heb. Zou ik bij mijn eigen dochter gewoon meteen jurk 1 over haar hoofd getrokken hebben, bij mijn kleindochter haal ik alles uit de kast. En als ze dan stralend naar me lacht en zegt; "Oma Mah koele!! ( oma Mar kroelen) Dan smelt mijn hart en zou ik met liefde nog 100 jurkjes tevoorschijn hebben getoverd. Natuurlijk heeft kleine prinses precies door hoe ze opa en oma moeiteloos om haar minivinger kan winden. Opa is haar grote vriend vooral omdat opa een grote snoepjespot heeft ( opa is letterlijk een ouwe snoepert!!) en zij houdt ook van snoepjes. Als opa thuis is dan wordt hij gedecideerd naar zijn stoel gedirigeerd. Zodra hij zit, schuift ze op zijn schoot en vlijt haar blonde kopje tegen zijn borst. Dan komt haar handje omhoog en voor zijn gezicht wijst ze met dat vingertje richting snoeppot. Ze zegt nog niks en opa doet net alsof hij haar niet snapt. Na een paar keer wijzen fluistert ze heel zachtjes tegen hem; Opa soeppie.
Nou daar kan opa natuurlijk geen nee tegen zeggen. De pot gaat open en met een gelukzalig lachje ( of was het triomfantelijk?) vist ze er een tumtummetje uit.
Maar helaas, opa is voor zijn werk weer naar Groot Brittannië en moet alle leuks missen. Oma niet!! Oma blijft lekker thuis en geniet van het kinderspul.
Inmiddels zijn we 2 dagen verder en is de miniprinses weer naar huis. Twee dagen genieten van gekwebbel en voorstellingen. Dansen op sprookjesboomliedjes is zooo leuk! De sporen van haar verblijf zijn bijna uitgewist maar nog niet helemaal. Op verborgen plekjes naast de kast tref ik kleine paarse tekeningetjes aan ... op de muur. En ik zie in gedachten haar kleine ondeugende glimlachje terwijl ze het doet. Want, heus waar, kleine prinsessen zijn nét zo ondeugend als gewone peuters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten