Wie trouwt mijn zoon – kom maar logeren!

In je hoofd lijken plannen altijd wel haalbaar terwijl in het echie dingen toch vaak net even niet zo makkelijk gaan. Zo ook het in orde maken van de logeerruimte want vandaag komen de 4 overgebleven meisjes bij ons thuis. Gezien het feit dat wij in een normale rijtjeswoning vertoeven met vier volwassen personen zal het iedereen duidelijk zijn dat we niet al te veel ruimte over hebben. We hebben een klein logeerkamertje waar onze oudste kleindochter af en toe slaapt. Gelukkig staat er wel een 1-persoonsbed in en geen kinderledikantje. Maar hier passen geen 4 dames. Goeie raad is duur of...nee, ik leen wel een 2-persoons luchtbed bij mijn vriendin.

Marten ( onze inwonende neef) is zo lief om zijn kamer inclusief bed af te staan voor drie nachtjes. We ruimen wat meubelstukken weg en proberen of het luchtbed er bij past...krap...héél krap. Maar 't is niet anders, het is dit of buiten in een partytent. We zijn best wel een beetje nerveus nu. Het is niet niks om straks vier meiden over de vloer te hebben én een hele opnameploeg. Wat zullen de meisjes verwachten...misschien wel een ruim luxe huis. Ook zij zullen nerveus zijn en kunnen ze het wel met elkaar vinden? Ondanks het feit dat ze elkaars concurrenten zijn, moeten ze wel vier dagen met elkaar optrekken én met ons gezin. Ook moet ik ze duidelijk maken dat we hier respect voor elkaar hebben en dat er géén gekke dingen in ons huis gaan gebeuren. Ik herinner me nog die bad-scène van vorig seizoen met Jesper en Lesley. Dat soort zaken tolereer ik dus gewoon niet in huis! Ons huis, onze regels. De crew is inmiddels al gearriveerd en met zijn allen gaan we het luchtbed oppompen. Whahahaha met zijn vijven in die slaapkamer en dan moet óók de apparatuur er nog bij. Er gaan vele makke schapen in een hok maar dit is toch wel een beetje te veel van het goede. Dit is meer iets van “als haringen in een ton.” De ene na de andere lachbui galmt door de kamer want probeer maar eens een beetje charmant een hoeslaken over zo'n luchtbed te sjorren als er geen cm ruimte is. Uiteindelijk mag ik uiterst elegant met mijn “kleine lijfje óver het luchtbed heen kruipen naar de deur. Ik roep nog “cut” maar volgens mij heeft Heiko de cameraman dat niet gehoord!

De eerste 'quotjes' voor vandaag zijn alweer opgenomen en vol spanning klopt ons hart. De boorhamer bij de buren ook! Want in al hun wijsheid heeft de plaatselijke woningbouwvereniging besloten om deze week de aangrenzende huurwoningen te gaan renoveren. Gelukkig hebben ze die monsterlijke vuilcontainer, die recht voor ons huis stond, verwijderd. Maar niettemin...aan die herrie gaan we nog veel plezier beleven, ik zie het al aan Cees ( de geluidsman) zijn blik. Eindelijk is het dan zover. We zien drie ( drie??) dames met koffertjes onze richting uit komen. Dan keren ze weer om en verdwijnen om de hoek..WTH?? Ohhh, opnieuw!! En nog een keer komen ze met de koffertjes de hoek om en staan wij een beetje verscholen achter het gordijn. Lache!! Dan eindelijk na een keer of 4 op en neer met die koffertjes, mogen ze via het tuinpad naar de voordeur lopen. Stephen doet de deur open en we verwelkomen de meisjes. Hup meiden weer naar buiten, deur dicht maar eerst de cameraman naar binnen...die moet nu de aankomst van binnenuit filmen. Whahaha, het is net een klucht en ik moet echt zorgen dat ik niet in een lachstuip schiet, de zenuwen helpen ook niet mee. Kim heeft een prachtig boeket bloemen meegebracht...wat lief. Even is het ongemakkelijk vooral ook omdat we 1 dame missen en de meisjes zijn nerveus. De mensen van de productie bellen...bellen en bellen naar Suraya maar er wordt niet opgenomen. Er zal toch niks gebeurt zijn? Stephen leidt de meisjes even rond en laat zien waar ze gaan slapen en ( daar had ik een wedje op kunnen leggen) Kim kiest voor het kleine logeerkamertje. Dat betekent dus dat Barbara, Christina en Suraya ( als ze nog komt) samen op 1 slaapkamer zullen vertoeven. Ook Steef's kamer krijgt een inspectiebeurt en Christina gaat vast op zijn bed liggen, er worden grapjes gemaakt over de afmetingen van zijn bed...éénpersoons! Zien de meiden een laag stof op een kastje en leg ik uit dat ik zijn kamer niet schoon maak, dat moet ie zelf doen. Mannen en stof afnemen....ahum! Ook zijn enorme verzameling Transformers zorgt voor commentaar...maar hij laat zich niet op de kast jagen. Natuurlijk moet er weer ge-quote worden maar in huis is dat echt geen optie vanwege de herrie. Dus...naar buiten. Bij het kerkhof dan maar want normaal gesproken is het daar toch wel erg rustig. Behalve vandaag! ( nee geen spontane herrijzenis!!!) Het lijkt wel alsof het hele dorp vandaag besloten heeft om massaal de straat op te gaan. Alle +/- 740 inwoners komen wel een keer voorbij. Natuurlijk staat er ook niet elke dag een cameraploeg in het dorp dus wel begrijpelijk.

Inmiddels struikel ik over de mensen in huis...Cheeru onze verslaggeefster, Heiko de cameraman, Cees de geluidsman, Jerrald de productie stagair en dan vallen er ook nog 'zomaar' mensen van Eyeworks binnen.( met kratten vol spullen en eten) Het lijkt wel een heel nest! En dan zijn mijn overige gezinsleden nog niet eens thuis, Marten is nog op school en Teus aan het werk. Jodelahitieieie!! Ik zet doorlopend grote potten koffie en thee, ruim afwasmachine in en uit en tussen de bedrijven door mag ik af en toe ook nog iets doen...op de bank met Steef in het fotoboek kijken. Maar nu moet worden overlegd wat we vandaag gaan eten en welke boodschappen er gedaan moeten worden. Samen met Stephen en de meisjes vertrekken we naar de supermarkt in Leerdam. Het avondeten bestaat uit spaghetti met verse groentesaus. Aangezien Stephen een vreselijke zeurneus is met eten en absoluut niet van brokjessaus ( saus met grovere stukken groenten) houdt moet ik de meisjes uitleggen dat ik de saus pureer met de staafmixer. Afijn...we doen boodschappen, trekken veel bekijks en hebben grote lol. Gelukkig arriveert ook Suraya en ze heeft een triest excuus voor haar afwezigheid ( een sterfgeval in de familie) maar ze is toch gekomen. Gezamenlijk bereiden we het avondeten ( zelfs Stephen snijdt een ui!) en na het eten is het tijd voor een spelletje Triviant.

Samen met mijn man en neef verdwijn ik naar de achtertuin en waag me slechts naar binnen voor een kop koffie. Er is een fles drank tevoorschijn gekomen en ik hou mijn hart vast. De shotjes worden achterovergeslagen alsof het water is en opeens is het spelletje Triviant veranderd in een spelletje Truth or Dare. In mijn onnozelheid blijf ik in de keuken staan en hoor een vraag over pandapunten voorbij komen. Pandapunten?? De helft van de aanwezigen (inclusief mijzelf) weet niet wat pandapunten zijn en dat wordt even door één van de dames uitgelegd. Pandapunten schijn je te verdienen voor elke maand die je geen seks hebt gehad. Ik hoor wat gegiechel vanuit de kamer en dan hoor ik Stephen een getal opnoemen en verschiet ik van kleur. Nog voor ik iets kan zeggen roept Christina “Ohh dan ben je dus nog maagd?” En Stephens aarzelende antwoord...”euh ja”. Het is opeens doodstil aan tafel, iedereen houdt zijn adem in ..ik ook! De camera heeft het gefilmd en het geluid stond ook aan...pfffff.

Dan, alsof er niets gebeurd is, kletsen de meiden weer honderduit. Maar de sfeer is veranderd, ernstiger, minder jolig dan daarvoor. Cheeru komt naar me toe en we besluiten om eerst even een moeder/zoon moment in te lassen. Straks mogen de meisjes zeggen wat ze van Stephens bekentenis vonden. Ik ben nog in een soort van shock....Natuurlijk is hij niet zo groen als nu lijkt over te komen. Hij heeft heus wel vriendinnetjes gehad en niet alleen handjes vast gehouden. Maar Stephen heeft eigenlijk een soort dubbele 'handicap' en dat is nog niet iedereen duidelijk. Ten eerste heeft hij moeite met fysieke aanraking en beweegt zich daarin heel onhandig. Ten tweede heeft ie een soort van übermoraal wat het voor hem onmogelijk maakt om 'zomaar' seks te hebben met een vrouw. Een prachtige en bijzondere eigenschap waar ik alleen maar respect voor kan hebben want hij ziet vrouwen in ieder geval niet als gebruiksvoorwerpen! Maar ja...wil je wel dat heel Nederland dit van je weet? Voor Stephen maakt het niks uit, hij is wie hij is en aangezien hij ook niet kan liegen moest hij de vraag wel beantwoorden! Nou ja, er zijn ergere dingen op de wereld, ten slotte heeft ie geen moord bekend! Toch zit het hele gebeuren me niet lekker maar in alle hectiek verdwijnt het een beetje naar de achtergrond. De crew verzekert me dat ze dit met respect zullen behandelen en daar vertrouw ik dan maar op. Het is Stephen keus om dit te laten zoals het is.

Als de filmploeg naar huis is krijgen we eindelijk een beetje rust en kunnen we ontspannen met elkaar praten. Ik merk dat de meisjes zich erg op hun gemak gaan voelen al heb ik mijn twijfels nog wel over Kim. Ze is natuurlijk ook wel de jongste van het hele stel en sluit zich niet makkelijk aan. Ze is erg stil. Barbara, Suraya en Christina daarentegen hebben het hoogste woord en we vermaken ons kostelijk met de meiden. Uiteindelijk vertrekt echtgenoot naar zijn bed...over een paar uurtjes begint zijn werkdag weer! Marten verkast met de rest naar Stephens kamer. Drinken en hapjes mee...die gaan een griezelfilm kijken! En dan ben ik even alleen.....en laat de dag nog eens passeren. Als ik aan Stephens bekentenis denk, krijg ik weer een knoop in mijn maag. Morgen toch nog een keertje met Cheeru babbelen...

Dag 2.

Natuurlijk ben ik als eerste uit de veren en ondanks alles heb ik toch een paar uurtjes geslapen. De filmploeg is er al en Kim krijgt de eer om Stephen te wekken met beschuit en aardbeien. Gaat ie vast lekker vinden!! Terwijl zij boven is komen de andere meiden naar beneden en nemen we de plannen voor deze dag door. Het hangt er natuurlijk een beetje vanaf wie er als eerste op date gaat. Inmiddels komt Steef ook naar beneden en zegt dat de eerste date met Suruya is. Wij ( de overgebleven meisjes en ik) gaan shoppen in Leerdam...nieuwe kleren scoren voor Stephen. Dan is er even tijd voor een gesprekje met Cheeru. We verhuizen naar de tuin en ik maak haar deelgenoot van mijn zorgen. Ze begrijpt het wel...ik ben gewoon bang dat Stephen straks niet meer op straat kan komen zonder dat er achter zijn rug gefluisterd wordt. In mijn achterhoofd speelt ook de serie van vorig jaar nog mee...daar komen sommige jongens en moeders niet echt geweldig over. Cheeru probeert me gerust te stellen, ze zijn er zeker niet op uit om Stephen belachelijk te maken. Ok, ik wil haar geloven maar ergens kriebelt het wantrouwen nog steeds. Al te vaak mijn neus gestoten! Niet veel later vallen er nog wat mensen van Eyeworks binnen en ook met hun spreek ik over het gebeurde. Iedereen probeert me ervan te overtuigen dat ze het beste met Stephen voor hebben en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Dan gaan we eindelijk op pad...het is een hele optocht daar in dat kleine provinciestadje. We trekken dan ook veel bekijks. In de winkel nemen de meiden het heft in handen en ik vind het leuk!! We krijgen(!!! )de kleding gratis mee. Bedankt Shoeby!!! En gaan weer naar huis. Dan arriveren ook Steef en Soraya weer en ik zie aan zijn gezicht dat hij een leuke date heeft gehad....hij heeft de kindjes van Suraya ontmoet daar in het dierenparkje. Dan krijgt hij zijn nieuwe kloffie wat natuurlijk meteen aan moet. Als de meisjes even boven zijn mogen wij even aan tafel napraten over de dag. De dag zit er bijna op en Stephen moet weer een meisje kiezen...ik zie aan hem dat hij het moeilijk heeft. Hij wil Suraya niet naar huis sturen maar 'moet' wel...twee kindjes ...dat trekt hij gewoon nog niet. Ik begrijp zijn keuze maar mijn moederhart krimpt ineen want zij had zomaar zijn hart kunnen veroveren....Die avond is de sfeer toch anders, het vertrek van Suraya heeft indruk gemaakt ook op de andere meiden. Je zou verwachten dat ze opgelucht zouden zijn maar die indruk krijg ik niet echt. Wel begin ik te zien dat Barbara en Christina steeds meer in de smaak gaan vallen bij Steef. Het zijn totaal tegenovergestelde types, Barbara extraver en Christina introver. En Kim....Kim is een beetje het buitenbeentje. Ik heb inmiddels een sms-je ontvangen van Jerrald met een adres in Amsterdam waar ik me morgenochtend om 10 uur moet melden. Op de kast ligt een sleutelbos die ik mee moet nemen...spannend. Ik heb geen idee wat me te wachten staat. De avond loopt op zijn end en iedereen is wel aan zijn/haar bed toe. Barbara en Christina vertrekken naar boven, ik loop nog een laatste rondje door het huis en wens Kim en Marten ( die op de bank in de huiskamer moet slapen) weltrusten! Schiet me opeens te binnen dat Kim qua leeftijd veel beter bij Marten past.....neeeeee...

http://www.sbs6.nl/programmas/wie-trouwt-mijn-zoon/videos/l2xNsSos1kCe/moeder-zoon-momentje