Wie trouwt mijn zoon - De eerste kennismaking

Wie trouwt mijn zoon, de eerste kennismaking.

Ruim voordat de wekker afloopt sta ik al naast mijn bed.

Nog eenmaal de koffertjes checken.. “niks vergeten?”

Boven mijn hoofd kraken de vloerplanken van de zolderverdieping. De zoon in kwestie is ook al wakker. Sinds gisteravond gieren de zenuwen door mijn lijf. Hebben we hier nou wel goed aan gedaan? In een opwelling hebben we ons opgegeven voor deze datingshow. Eigenlijk hadden we nooit verwacht dat we uitgekozen zouden worden. Na de proefopnames hoorden we zo lang niets dat we de moed al opgegeven hadden. En dan gaat alles opeens in een sneltreinvaart. Op een dag staat er een complete filmploeg op de stoep, wordt er een promofilm gemaakt. Op een avond zie je opeens dat filmpje langs komen op SBS en dan weet je dat het écht gaat gebeuren. Met een diepe zucht trek ik mijn schoenen aan, mijn voeten nog pijnlijk dik van het tripje Parijs. Twee kapotte blaren...verdomme!! Toch die nieuwe schoenen aan, ik kan kwalijk op mijn slippers gaan.

Een klein klopje op de slaapkamerdeur, Stephen steekt zijn hoofd naar binnen. “Ohh jij bent ook al klaar, zal ik de koffertjes mee naar beneden nemen?”

Koffie en sigaretjes....nog meer koffie en sigaretjes en dan eindelijk schuiven we in de auto richting Zeist. Een groot deel van mijn leven heb ik in deze omgeving gewoond dus geen moeite om de locatie te vinden. Geen idee echter waar we ons moeten melden. Uiteindelijk zien we iemand naar ons zwaaien vanachter het imposante hekwerk. We worden voorgesteld aan de jongedame die ons tijdens het gehele avontuur zal begeleiden. Ze komt uit België en heeft een alleraardigst accent. We worden voorzien van koffie en broodjes en daarna bij de visagie verwacht. De door onszelf meegebrachte kleding mag in de koffers blijven, die trouwens nog in de auto staan. Zoon krijgt een pak en bloes aangereikt en ik mag een jurkje uitzoeken. Nou ja, jurkje?! Ik ben niet zo van de jurken, mijn garderobe bestaat voornamelijk uit broeken en ruimvallende shirts.  Voor deze ene keer hijs ik mezelf in de minst erge jurk maar bedank vriendelijk voor de lakleren pumps met hakken van een centimeter of 8. Hou eens op zeg!! Daarna mag ik naar de “poedermoeder” die vakkundig het e.e.a. aan on-effenheidjes en wallen wegwerkt. Stephen komt om de hoek en vraagt of ik eraan gedacht heb om zijn riem in te pakken? Ja zeker heb ik die riem ingepakt maar de koffer ligt nog in de auto enne...geen idee of iemand die even voor hem wil gaan halen. Iemand van de redactie roept dat hij de riem gaat halen...Mooi want die broek is veel te groot!! Intussen komt er iemand met plakband, zenderkastjes en microfoontjes de hoek om en vraagt of ie even onder mijn jurk mag...??!! De eerste keer is het raar maar geloof het of niet, na verloop van een paar keer vind ik het heel normaal dat vreemde mannen zich via armsgaten een weg banen naar mijn BH-bandjes. Of via andere omwegen ergens een microfoon op je lijf vastplakken.

 

Het is tijd voor de eerste opnames! Jammer maar geen riem! ( hijs hijs sjor sjor) Buiten staat een grote zwarte auto. We mogen instappen! De cameraman neemt plaats op de voorstoel naast de chauffeur en wurmt de schoudercamera zodanig dat hij ons in beeld heeft. In de kofferbak ligt onze Belgische verslaggeefster die aanwijzingen geeft. Ik voel een lachkriebel opkomen....Rondje over het terrein van Slot Zeist. Even kletsen etc. en dan stopt de auto bij de trap. Daar staat Jochem van Gelder ons al op te wachten. Galant opent hij mijn portier en ik val bijna naar buiten. Overnieuw! Alles moet precies kloppen dus...eerst moet Stephen uitstappen en om de auto heen lopen dan mag ik eruit zonder te struikelen over mijn lange jurk. Wel om een lang verhaal niet nog langer te maken, daar zijn verschillende opnames voor nodig geweest maar we blijven lachen!! Niet te vaak want dan moeten die opnames wéér over! Jochem is een geweldige vent, als geen ander weet hij je op je gemak te stellen en al gauw lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen. Echt iemand die zijn vak verstaat! Vooral als er opnames worden gemaakt zonder geluid....wat hij er dan allemaal uitkraamt met een uitgestreken gezicht...probeer dan maar eens serieus te blijven!

Zorgvuldig worden we naar ruimtes gedirigeerd waar we niet in het zicht zijn. Dan begin ik het te snappen, de dames zijn natuurlijk gearriveerd! Mensen van de productie rennen af en aan en wij gaan trap op trap af...het bloed staat inmiddels ook in mijn schoenen ( letterlijk!!) en Steef heeft nog steeds geen riem.( Hijs hijs, sjor sjor) Eindelijk is het dan zover! Stephen wordt naar een prachtige kamer gebracht en ik mag met Jochem en een cameraploeg in een andere ruimte gaan zitten. Er staat een groot tv scherm en via dat scherm kan ik dus meekijken naar de speeddate's. Stephen zit een beetje nerveus op de eerste dame te wachten. De deur gaat open en het eerste meisje komt binnen.... Wow precies zijn type! Klein, Aziatisch en lief lachend! Ik zie aan zijn ogen dat hij aangenaam verrast is. Jochem fluistert in mijn oor dat ik hardop mijn gedachten mag spuien over hetgeen ik op het beeldscherm zie. Dat vind ik een beetje moeilijk, ik ben zelf ook niet perfect en om dan die meisjes te gaan bekritiseren...dat is eigenlijk niks voor mij.  De eerste date is wat ongemakkelijk maar als Steef eenmaal op zijn praatstoel zit én nerveus is krijgt niemand er nog een speld tussen. Wat de kijker niet ziet maar ik wel, zijn de productie-assistenten die tussendoor even aanwijzingen geven. Tenslotte is het wel de bedoeling dat de meisjes ook iets over zichzelf kunnen vertellen. In hoog tempo volgen de dames elkaar op en ik zie de verwarring bij Steef toenemen. Want tja, voor een 'normaal' mens is dit al moeilijk, laat staan voor iemand met Asperger. Ik vind het nog steeds bewonderenswaardig hoe hij zich hier staande houdt! Tot nu toe zijn het allemaal leuke meiden en ik denk dat het niet makkelijk gaat worden om te kiezen! Dan komt er een meisje binnen waarvan ik meteen zie dat het totaal zijn type niet is...als ze haar leeftijd noemt weet ik helemaal zeker dat zij af gaat vallen. Stephen is 29 en zij....18! Ik ken mijn zoon goed genoeg om te weten dat ie dat veel te jong vindt. Dan komt er een instort momentje en ik mag even naar hem toe met wat zoetigheid en een sigaretje. We nemen even pauze en dan kan hij met frisse moed weer verder. De laatste dames worden voorgesteld...een leuk blondje ( ook al valt ie niet echt op blond) met bruine ogen. Dan weer een donker schone met een Amerikaans accent, ik ben op slag “om”...wat een interessante vrouw! Haar culturele achtergrond zal Stephen absoluut aanspreken, ze is een 'volbloed' Native en komt uit Canada. Bij de laatste jongedame mag ik weer naar binnen om hem een beetje bij te staan, best grappig want opeens mag ik de speeddate doen!

En dan zit het erop! We krijgen de foto's van de meisjes en mogen samen overleggen wie blijft en wie er naar huis moet. Het is een lastige keuze. Natuurlijk is zijn eerste afvaller het meisje van 18 maar eigenlijk vind ik dat een beetje zielig. Tenslotte heeft ze wel alle moeite gedaan en zich voor hem opgegeven. Ik denk dat ze hoe dan ook een kans verdient! Na veel vijven en zessen blijven er vijf meisjes over. Ik stel me zo voor hoe die meiden zich moeten voelen....Intussen wordt mijn make-up weer bijgewerkt, de 'poedermoeder' volgt ons op de voet!! Stephen heeft nog steeds géén riem en raakt lichtelijk geïrriteerd en mijn voeten doen zó pijn! Maar...we blijven lachen!! Nu mogen we even pauze en weer naar buiten, gelukkig is het heerlijk weer. De dag is voorbij gevlogen, het is inmiddels al donker en we zijn nog niet klaar! De opnames van de uiteindelijke eliminatie moeten nog en dan...nog een 'slaapkamerscene'. Het hele slot is één grote filmset, overal liggen kabels, staan er lampen en camera's, rennen mensen af en aan. En wij...wij zitten op een stoeltje in de grote hal en zien het allemaal gebeuren. We mogen weer....Zenders worden weer tussen BH en jurk verstopt, microfoon vastgeplakt en Steef hijst zijn broek maar weer omhoog. De meisjes hebben zich verzameld in één van de ruimte's en wij zitten in een aangrenzende ruimte en kunnen meekijken op een monitor. De dames worden toegesproken door Jochem en opgesteld door mensen van de productie...we horen veel gelach! Dan mogen wij ook naar binnen en mag Stephen zijn keuze bekend maken. Blijkbaar is het niet echt een verrassing welke meisjes hij kiest, behalve dan zijn keuze voor Kim. Jochem is oprecht verbaasd omdat ik tijdens de speeddate's duidelijk had gemaakt dat dit beslist niet zijn type is. Mag ik natuurlijk uitleggen dat hij die keuze heeft gemaakt op mijn aandringen....

Voor de meiden zit het er nu op, we nemen afscheid van de afvallers en de andere meisjes zien we morgen weer. Zij mogen naar huis en wij....wij mogen nog even.... Met de regisseur en de cameraploeg vertrekken we naar de slaapkamer. Wij mogen ons omkleden in de 'badkamer' en ons dan klaar maken voor de nacht ( ahum) Steef bedenkt zich dat hij geen pyama-broek of id heeft en dus in zijn onderbroek op TV moet...zijn knalgroene Kermit de Kikker boxer. Ik krijg de slappe lach.  Gelukkig heb ik er wel aan gedacht om iets degelijks voor mezelf in te pakken! Stel je voor dat ik in een doorzichtig negligé door het beeld had moeten lopen!! We nemen samen de dag nog even door en kruipen onder de wol. ( dit is geloof de eerste keer in twintig jaar dat we samen in één bed hebben gelegen!) Dan moeten de lampjes uit....hahahaha....lampje 1 en lampje 2 en tegelijk alle verlichting die nodig is voor het filmen. Het kost even moeite....zulke scenes gaan echt nooit in één keer goed! De ene keer gaat het grote licht te vroeg uit dan weer te laat, dan heb ik mijn bril nog op en schiet weer in de lach..geloof me, dit is écht niet makkelijk! En dan is iedereen weg en vragen we onszelf oprecht af wat ons bezield heeft om hieraan mee te doen. Als dit elke opnamedag zo gaat, zijn we aan het eind van de rit hartstikke dood!!

We gaan slapen...morgen weer een drukke dag!!

http://www.sbs6.nl/programmas/wie-trouwt-mijn-zoon/videos/EznSUya9KMA0/aflevering-1