Wie Trouwt Mijn Zoon 7 - Last Tango in Paris

Wie trouwt mijn zoon 7 – “Last Tango in Paris”

Stephen in bad met Christina.

Jody, onze geluidsvrouw, emotioneel en ontroerd.

Bar en ik een beetje beduusd door deze actie.

Deze avond verloopt een beetje anders dan de vorige. Er is iets veranderd in de sfeer. We besluiten om een poosje naar buiten te gaan, terrasje pakken en dan zien we wel. Jeroen en Jody bergen hun peperdure camera en geluidsapparatuur op in ons appartement aangezien er is ingebroken bij de collega cameraploeg en de camera is gestolen. Dat is geen grap natuurlijk. We spreken af dat we de volgende ochtend vroeg klaar zullen staan voor een hele drukke laatste dag in Parijs.

Montmartre is 's avonds bijna net zo druk bevolkt als overdag. We belanden op een terrasje en verbazen ons over de vrouwen op torenhoge naaldhakken die, zonder hun benen te breken, over de keien wandelen. Al zijn er ook wel enkele bij die, met stijve knieën, aan de arm van hun partner over het plein worden gesleurd. We bestellen een drankje ( op kosten van Eyeworks, proost jongens!) en kijken maar niet naar de prijs. Voor het bedrag wat je hier voor 1 glas betaald kun je jezelf 't lazarus zuipen in het appartement! We maken het niet te laat, ook omdat ik de indruk krijg dat Barbara het niet echt naar haar zin heeft. Eenmaal in het appartement verdwijnen de meiden ieder naar hun eigen bed en schuiven Steef en ik nog even op het balkonnetje met een sigaretje. Het was een vreemde dag. Stephen die een beetje worstelt met zijn gevoelens. Aan de ene kant vindt hij Barbara heel erg leuk omdat ze vrolijk en spontaan is. Ze trekt hem uit zijn schulp maar zulke meisjes heeft hij al vaker gehad en dat liep op niets uit. Aan de andere kant is daar Christina bij wie hij zich op zijn gemak voelt. Hij was verbaasd over zichzelf toen hij zonder aarzelen bij haar in bad stapte. Het voelde zo natuurlijk en goed. Bij Christina kan hij gewoon zichzelf zijn. Vanuit mijn moederhart kan ik dat beamen. Natuurlijk ligt de keuze helemaal bij hem maar ik denk dat Christina beter bij hem past dan Barbara. Zonder teveel druk op hem te leggen geef ik hem het advies om morgen, tijdens de date met Christina, zijn aandacht helemaal op haar te focussen en Barbara los te laten. Ik denk namelijk dat Christina heeft laten zien dat ze zijn Asperger accepteert als iets wat onderdeel is van zijn karakter, ze geeft hem de tijd om te ontdekken wat hij voelt en aankan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gelukkig ben ik deze ochtend niet opgesloten. Snel onder de douche, bed afhalen, koffertje weer inpakken en ontbijten. Cheeru, Jeroen en Jody zijn alweer van de partij. Vandaag onze laatste dag en we hebben een drukke/strakke planning. Eerst moeten alle spullen weer ingepakt worden en komen David en Chris de koffers halen...die mogen weer fijn in de lift! Inmiddels is mijn conditie met sprongen vooruit gegaan de afgelopen dagen. Elke dag een aantal keren 14 trappen op en af doet wonderen! Als ik hier nog 2 weken blijf zou dat ook zomaar eens een kilo of vijf kunnen schelen! Helaas....vanavond lig in alweer in mijn eigen bed. Jammer dat leuke dingen altijd zo snel voorbij gaan. Voordat Stephen op date gaat mogen we eerst nog even bij “de trappen” foto's maken. Terwijl Jeroen de camera opstelt en wij onze posities innemen hoor ik achter me een bekend stemgeluid. Ahhhh vandaar dat we hier nog een opname moeten maken!! Jochem en onze 'poedermoeder' zijn gearriveerd! Het verbaasd me inmiddels wel hoe gemakkelijk het ons vergaat om, met hordes publiek, geheel ontspannen een gesprek te voeren. Voelde ik tijdens de eerste dagen op het slot in Zeist nog wel enige gène, nu maakt het me niks meer uit. Stephen doet het zelfs nog gemakkelijker dan ik. Ik voel nog wel eens een lachkriebel opkomen als ik, voor de vierde keer geheel spontaan, iets moet zeggen. Hij verblikt of verbloost niet en vindt het zelfs leuk om mee te denken hoe het beter kan. Jochem vraagt of we het naar ons zin hebben en of Stephen het allemaal nog leuk vindt. Het antwoord staat op Steefs gezicht geschreven en Jochem zegt dan ook dat hij het geweldig vindt om te zien hoe Stephen gegroeid is de afgelopen weken. Veel zelfverzekerder en 'losser' ( mede dankzij Christina!!) is geworden. Ja, het verschil met een paar weken geleden is overduidelijk! Hopelijk houdt hij dit vast!

Dan tempo maken! Christina en Stephen gaan op date en Bar en ik gaan proberen een paar vintage winkels te vinden. We besluiten met de metro te gaan al is het wel even puzzelen. We stappen op goed geluk ergens uit en gaan te voet verder...langs de Seine. Het is zulk heerlijk weer...echt genieten dit!! Eigenlijk doet het er helemaal niet toe of we die winkels wel of niet vinden, we praten met elkaar en ik vind Bar een top meid. Dat het tussen haar en Stephen niks wordt is duidelijk, zij loopt tegen zijn 'Asperger-gedrag' aan en vindt hem veel te onvolwassen. Maar dan, tijdens ons gesprek, wordt er voor haar ook veel duidelijk en begrijpt ze hoe de situatie in elkaar zit. Het maakt allemaal niet meer uit, ze heeft Stephen te kennen gegeven dat het wat haar betreft nooit meer dan vriendschap kan worden. Ergens vind ik dat ook wel prima. Barbara is een schat van een meid maar gewoon 'te veel' voor Stephen. Ook Barbara is het met mij eens dat Christina veel beter bij Stephen past en hoopt dat hij dat ook inziet. Vanaf de thuisdates was ook wel duidelijk dat hij met haar en Christina de meeste 'klik' had. Het kost hem alleen moeite om te ontdekken wat hij precies voelt.

Mijn mobieltje gaat af, Chris aan de lijn! “Waar zijn jullie? Spring maar in een taxi want we verwachten jullie binnen een half uur bij de Eiffeltoren!” Wel ja...spring maar in een taxi! Alle taxi's die we zien gaan de verkeerde kant op of zijn bezet! Maar dan eindelijk...een lege taxi die ons binnen een kwartier aan de voet van de Eiffeltoren dropt en dan begint het grote zoeken! We bellen en lopen vijfentwintig rondjes ...eindelijk vinden we ze...verdekt opgesteld achter een bus! Want filmen op locatie is in Parijs niet toegestaan! Met andere woorden...overal waar bordjes of hekjes staan, daar mag niet gefilmd worden. In de verte zien we alweer 2 zwaar bewapende militairen aankomen dus...hup alles inpakken en naar de overkant. Dan eerst maar wat scenes schieten zonder geluid. Zodra de beveiliging uit het zicht is, schuiven we met camera en al weer onder de Eiffeltoren en in het parkje voor de quotes etc. Gelukkig mogen Bar en ik ook nog even wat te eten halen want het is inmiddels al lang lunchtijd en onze magen rammelen!. Dan naar het restaurantje verderop voor een kop koffie en even pauze. Stephen en ik krijgen nauwelijks de gelegenheid om een woord met elkaar te wisselen. Wel zie ik even kans om hem even snel bij te praten vwb Barbara's afwijzing. Op e.o.a. manier heb ik niet de indruk dat het hem nog echt raakt. Misschien heeft de date met Christina duidelijkheid verschaft. Ik heb dus geen idee wat hij met Christina heeft gedaan vandaag! Stephen propt er snel een paar crêpes in. We moeten de eliminatie ook nog opnemen bij het graf van Napoleon ( leuke locatie!!) dus...alles en iedereen weer in de taxi en gaan met die banaan. Het is warm en het wordt steeds warmer. Eenmaal op locatie moeten de meisjes met hun koffertjes ( die door David en Chris weer uit de Eyeworksbus zijn gehaald) over het gras ploeteren! Opname 1....opname 2...opname 3 en nog een keertje. De laatste opnames van Stephen en Christina worden geschoten en hup...weg is iedereen. Daar staan we dan! Het is inmiddels de hoogste tijd om te zorgen dat we op het station komen want om 8 uur vertrekt de trein. We zwaaien, roepen en proberen alles om een taxi aan te houden maar bij het zien van 4 personen rijden ze allemaal door. ( passagiers mogen niet voorin bij de bestuurder zitten)

En dan eindelijk stopt er een taxi met een meesterlijke chauffeur! Hij ontpopt zich als een ware komiek en is zowaar de eerste Fransman met gevoel voor humor! Het wordt een doldwaze rit dwars door Parijs midden in de spits! Ik zit voorin en hou regelmatig mijn hart vast maar we komen heelhuids aan en zien David en Chris al staan. Met koffers en tassen worden we een café in geloodst alwaar Rick met zijn gezelschap ook al is gearriveerd. We hebben nog wel tijd voor een kop koffie of een ander drankje. En dan krijgen we het seintje dat we naar het perron moeten...in optocht. We worden nagestaard door de overige gasten en zwaaien naar de filmcrew die per auto de terugreis maakt. Het zit erop! Drie wervelende dagen in Parijs met veel hoogtepunten en verrassende gebeurtenissen. Eenmaal in de trein vallen mijn ogen dicht en ik merk niet eens dat Cheeru gedag komt zeggen voordat ze uitstapt in Antwerpen. Op Schiphol nemen we afscheid van Barbara en Christina. Even verderop zie ik Jeroen en Jody staan dus die ook nog een hand en een zoen. En dan naar huis. Bijkomen en hopen dat ik kan slapen. We hebben veel om over na te denken, veel om aan terug te denken en er ligt nog iets in het verschiet! In de auto krijg ik eindelijk de kans om aan Stephen te vragen wat hij nou precies met Christina heeft gedaan vandaag Als hij verteld dat hij met haar naar een bruidswinkel is geweest moet ik opeens weer denken aan die eerste dag toen we net in Parijs waren aangekomen. Die straat met al die bruidswinkels en Christina die mij de mooiste jurken aanwees. Wat toevallig!! Daarna zijn ze met een tuktuk naar de Arc de Triomph geweest en hebben ze vreselijk gelachen maar ook doodsangsten uitgestaan op die idioot drukke rotonde. Ohh ik ben zo benieuwd naar die beelden! De aankomende week hebben we even tijd om alles op een rijtje te krijgen. Ik hoop dat hij Christina gaat missen ;-)