vrijdag 3 augustus 2012

Donder en Bliksem


Hij heeft eindelijk zijn zin gehad! Die “hij” is mijn echtgenoot en “zijn zin” daar kun je het e.e.a. bij voorstellen maar zo romantisch is het nou ook weer niet. Even een korte uitleg alvorens ik ga vertellen waar hij dan zo zijn zinnen op had gezet.

Sinds een jaar of 8 zijn wij de trotse bezitters van een bootje. Niet zo maar een bootje, nee, een heus zeiljachtje mét kajuit dat plaats biedt aan vier personen. Met zijn vieren varen en slapen gebeurt vrijwel nooit maar het is toch handig als je wat meer ruimte hebt zeker in mijn geval. Had ik al verteld dat mijn bijnaam “Moby Dick” is?

Zo'n zeilboot heeft een aantal 'voordelen' bóven een normaal jachtje, het eerste voordeel...een verdiepte kajuit waardoor je bijna helemaal rechtop kunt staan, tenminste als je rond de 1.70 mtr. bent. Dat zijn we allebei niet, 1.80 komt eerder in beeld. Gevolg is dat je na twee dagen een bultenfestijn op je hoofd hebt waar een wrattenzwijn jaloers op zou zijn. Maar toch, je hebt boten waar je kruipend het kajuitje moet betreden en dat is helemaal geen optie. Ik prefereer de bulten boven de kruip-door-sluip-door slijtplekken op mijn knieën.

Het tweede voordeel is de vorm van de romp (rond en enigzins taps toelopend) en de (in ons geval) twee zwaarden onder de boot waardoor het geheel wat stabieler op het water ligt en niet bij de minste geringste beweging aan het schommelen slaat. ( denk even aan mijn bijnaam) Mijn echtvriend is van het 'magere staken' soort en dat betekend dat we er ook rekening mee moeten houden als we de boot 'bepakken'. De zwaarste spullen gaan aan zijn kant en aan mijn kant....niks. Anders rolt de arme stakker doorlopend uit zijn kooi (bed)
Tot zover de voordelen.

Na alle weken regen, troffen wij het toch maar mooi dat onze vakantie begon op het moment dat de zon nét terug kwam van zijn tripje naar elders! Een heerlijke week volgt, waarin we loom en sloom dobberen op de plas. We installeren onze spullen op een eilandje midden op de plas en genieten met volle teugen! Vrijdagavond wordt er slecht weer voorspeld, dus ik wil naar huis. Ik heb totaal geen zin om daar midden in een wolkbreuk op de plassen te zitten. Natuurlijk zie ik zijn teleurgestelde blik wel...het lijkt hem zó heerlijk om een nachtje op de boot slapen als de regen op het kajuitje tikt. Er zijn echter grenzen en hier trek ik de mijne. Een buitje, oké maar donderbuien..néé!! Ruim voor de buien losbarsten zijn we weer veilig thuis en slaap ik heerlijk in mijn eigenste bedje.

Het weekend blijven we thuis, er ligt een aardige bult was en zoon vertrekt naar Wacken Open Air en verwacht toch wel dat moeder zijn spullen voor die tijd in orde heeft. Het weer is niet om over naar huis te schrijven dus voel ik ook niet iets van spijt. Dan voorspelt Piet Paulusma opeens dat woensdag wel eens een hele mooie dag kan gaan worden en meteen slaat de vakantiekriebel weer toe. Tassen worden ingepakt, koelelementen in de vriezer gekwakt en op woensdagochtend schuiven we al vroeg 't otootje in en reizen af naar Loosdrecht. Inderdaad, een prachtige dag volgt! Zon, wind en water zorgen ervoor dat mijn faktor 50 niet voldoende blijkt en ik smeer me rot om de ergste verbranding sinds tijden, onder controle te houden. 's Avonds eten we op een terras aan het water en ondanks de voorspellingen dat er onweer volgt, lijkt het allemaal wel mee te vallen. De avond is zwoel en tot een uur of negen blijft het droog, op wat spetters na. We zijn moe van de hele dag op het water zijn en besluiten om maar eens vroeg de kooi in te duiken.

De luiken en kajuitdeuren laten we open want de kap over de kuip houdt de beestjes buiten en laat in ieder geval wat frisse lucht naar binnen. Al snel zijn we allebei vertrokken naar dromenland. Totdat.....na een uurtje de ene na de andere donderklap me ruw uit mijn slaap wekt. Manlief komt even omhoog en draait zich dan genietend om, héérlijk die regen op het kajuit en tentdak! Na tien minuten veranderd het getik in een oorverdovend kabaal, alsof er met een mitrailleur op de boot geschoten wordt! Bliksemflitsen, donderklappen én hagel...het kan niet op en ik doe geen oog meer dicht. Doodeng vind ik het!! Stel je voor dat de bliksem inslaat in die enorme boom op het eiland, stel dat die boom dan dwars over onze boot dondert....wie komt ons redden?? Ik draai en draai en de boot schommelt en wiebelt, ik kan de slaap niet meer vatten. Steeds opnieuw die bliksemflitsen waarop steeds sneller de donder volgt. De regen klattert zó hard op de boot dat ik soms die donder nauwelijks nog hoor. Ik besluit om dan maar te gaan lezen en knip mijn nieuwe halogeen campinglamp ( Kruidvat, voor de helft van de prijs!!) aan en begin in mijn 1000 bladzijde's tellende boek van Stephen King. En dan gebeurt het!! (V) echtvriend komt omhoog en kijkt me verwijtend aan terwijl hij zegt; “Ik heb last van je lamp, zo kan ik niet slapen hoor!!”

Last van mijn lamp?? Krijg wat!!!

Uiteindelijk ben ik tegen de ochtend in slaap gevallen, de regen tikkelde zachtjes op het kajuitdak en het eerste ochtendlicht gluurde al naar binnen. Twee uurtjes later zat mijn nacht erop en nog een uur later waren we op weg naar huis. Onderweg breekt de bewolking en de zon schijnt uitbundig in mijn ogen....jammer dan!!!

1 opmerking:

  1. Haha, wat een bekende opmerking. Ik heb last van je lamp :-). Maar het lijkt me inderdaad geen pretje, zo'n onweernacht op een bootje.

    BeantwoordenVerwijderen