Sinds een jaar of 8 zijn wij de trotse
bezitters van een bootje. Niet zo maar een bootje, nee, een heus
zeiljachtje mét kajuit dat plaats biedt aan vier personen. Met zijn
vieren varen en slapen gebeurt vrijwel nooit maar het is toch handig
als je wat meer ruimte hebt zeker in mijn geval. Had ik al verteld
dat mijn bijnaam “Moby Dick” is?
Zo'n zeilboot heeft een aantal
'voordelen' bóven een normaal jachtje, het eerste voordeel...een
verdiepte kajuit waardoor je bijna helemaal rechtop kunt staan,
tenminste als je rond de 1.70 mtr. bent. Dat zijn we allebei niet,
1.80 komt eerder in beeld. Gevolg is dat je na twee dagen een
bultenfestijn op je hoofd hebt waar een wrattenzwijn jaloers op zou
zijn. Maar toch, je hebt boten waar je kruipend het kajuitje moet
betreden en dat is helemaal geen optie. Ik prefereer de bulten boven
de kruip-door-sluip-door slijtplekken op mijn knieën.
Het tweede voordeel is de vorm van de
romp (rond en enigzins taps toelopend) en de (in ons geval) twee
zwaarden onder de boot waardoor het geheel wat stabieler op het water
ligt en niet bij de minste geringste beweging aan het schommelen
slaat. ( denk even aan mijn bijnaam) Mijn echtvriend is van het
'magere staken' soort en dat betekend dat we er ook rekening mee
moeten houden als we de boot 'bepakken'. De zwaarste spullen gaan aan
zijn kant en aan mijn kant....niks. Anders rolt de arme stakker
doorlopend uit zijn kooi (bed)
Tot zover de voordelen.
Na alle weken regen, troffen wij het
toch maar mooi dat onze vakantie begon op het moment dat de zon nét
terug kwam van zijn tripje naar elders! Een heerlijke week volgt,
waarin we loom en sloom dobberen op de plas. We installeren onze
spullen op een eilandje midden op de plas en genieten met volle
teugen! Vrijdagavond wordt er slecht weer voorspeld, dus ik wil naar
huis. Ik heb totaal geen zin om daar midden in een wolkbreuk op de
plassen te zitten. Natuurlijk zie ik zijn teleurgestelde blik
wel...het lijkt hem zó heerlijk om een nachtje op de boot slapen als
de regen op het kajuitje tikt. Er zijn echter grenzen en hier trek ik
de mijne. Een buitje, oké maar donderbuien..néé!! Ruim voor de
buien losbarsten zijn we weer veilig thuis en slaap ik heerlijk in
mijn eigenste bedje.
Het weekend blijven we thuis, er ligt
een aardige bult was en zoon vertrekt naar Wacken Open Air en
verwacht toch wel dat moeder zijn spullen voor die tijd in orde
heeft. Het weer is niet om over naar huis te schrijven dus voel ik
ook niet iets van spijt. Dan voorspelt Piet Paulusma opeens dat
woensdag wel eens een hele mooie dag kan gaan worden en meteen slaat
de vakantiekriebel weer toe. Tassen worden ingepakt, koelelementen in
de vriezer gekwakt en op woensdagochtend schuiven we al vroeg 't
otootje in en reizen af naar Loosdrecht. Inderdaad, een prachtige dag
volgt! Zon, wind en water zorgen ervoor dat mijn faktor 50 niet
voldoende blijkt en ik smeer me rot om de ergste verbranding sinds
tijden, onder controle te houden. 's Avonds eten we op een terras aan
het water en ondanks de voorspellingen dat er onweer volgt, lijkt het
allemaal wel mee te vallen. De avond is zwoel en tot een uur of negen
blijft het droog, op wat spetters na. We zijn moe van de hele dag op
het water zijn en besluiten om maar eens vroeg de kooi in te duiken.
De luiken en kajuitdeuren laten we open
want de kap over de kuip houdt de beestjes buiten en laat in ieder
geval wat frisse lucht naar binnen. Al snel zijn we allebei
vertrokken naar dromenland. Totdat.....na een uurtje de ene na de
andere donderklap me ruw uit mijn slaap wekt. Manlief komt even
omhoog en draait zich dan genietend om, héérlijk die regen op het
kajuit en tentdak! Na tien minuten veranderd het getik in een
oorverdovend kabaal, alsof er met een mitrailleur op de boot
geschoten wordt! Bliksemflitsen, donderklappen én hagel...het kan
niet op en ik doe geen oog meer dicht. Doodeng vind ik het!! Stel je
voor dat de bliksem inslaat in die enorme boom op het eiland, stel
dat die boom dan dwars over onze boot dondert....wie komt ons
redden?? Ik draai en draai en de boot schommelt en wiebelt, ik kan de
slaap niet meer vatten. Steeds opnieuw die bliksemflitsen waarop
steeds sneller de donder volgt. De regen klattert zó hard op de boot
dat ik soms die donder nauwelijks nog hoor. Ik besluit om dan maar te
gaan lezen en knip mijn nieuwe halogeen campinglamp ( Kruidvat, voor
de helft van de prijs!!) aan en begin in mijn 1000 bladzijde's
tellende boek van Stephen King. En dan gebeurt het!! (V) echtvriend
komt omhoog en kijkt me verwijtend aan terwijl hij zegt; “Ik heb
last van je lamp, zo kan ik niet slapen hoor!!”
Last van mijn lamp?? Krijg wat!!!
Uiteindelijk ben ik tegen de ochtend in
slaap gevallen, de regen tikkelde zachtjes op het kajuitdak en het
eerste ochtendlicht gluurde al naar binnen. Twee uurtjes later zat
mijn nacht erop en nog een uur later waren we op weg naar huis.
Onderweg breekt de bewolking en de zon schijnt uitbundig in mijn
ogen....jammer dan!!!
