donderdag 3 mei 2012

Niets veranderlijker dan een mens


Eindelijk!! Na jaren eenzame opsluiting zijn ze weer in ons midden. Ooit ben ik begonnen met een wandrekje van Ikea, al snel had ik twee van die rekjes nodig en besloten we om zo'n Lundia kastenwand aan te schaffen. Van 2 ging ik opeens naar 7 wandrekjes. Jaren verstreken, de snuisterijen en kinderspelletjes maakten langzamerhand plaats voor een groeiende collectie boeken. Computers bestonden wel maar niet in dit huishouden en televisie heeft me altijd maar matig kunnen boeien. Op een spannende film na, keek ik nauwelijks naar die buis. Daarin is nog steeds geen verandering opgetreden, ik lees liever. Na verloop van tijd veranderden onze .inrichtingswensen, de kinderen werden groter en er kwamen met de dag meer vrienden over de vloer. Ook groeide mijn aversie tegen het wekelijks afstoffen van de enorme rijen boeken. Een baan voor 40 uur, 3 pubers in huis en een wasmachine die overuren draaide, mét de daarbij behorende berg strijkgoed, dat alles zorgde ervoor dat ik aan lezen nauwelijks meer toekwam. Na rijp beraad besloten we dat de Lundia kastenwand ging verdwijnen en plaats zou maken voor een extra bank. Twee banken, twee fauteuils én een 'troon' voor hubbie, dat moest voldoende zijn om de gestage groep vrienden en kennissen allemaal van een zitplaats te voorzien. Bijkomend voordeel, een uur minder stofwerk per keer! Zo gezegd zo gedaan, de boeken werden uitgesorteerd, in kratten verpakt en op zolder gestationeerd. Na verloop van een paar dagen begon het gemis te knagen en stiekem sleurde ik weer wat boeken naar beneden. Ik stopte ze in een mand onder de tafel en kroop tijdens een onbespied uurtje met één van mijn lievelingen op de ( gloednieuwe)  bank.

De pubers werden jong volwassenen en met tussenpozen van een paar jaar, zochten twee van de drie, een eigen stek. De bovenverdieping werd anders verdeeld en opeens had ik een kamertje voor mezelf. Een bureautje, een laptop en boekenplanken aan de wand. Naast lezen was schrijven inmiddels óók een hobby geworden. 's Avonds na het eten, trok ik me terug op mijn heiligdom, bordje “niet storen” aan de deur en 'oh wat was mama blij'.  Lezen of schrijven, het was me om het even! Maar zoals altijd, komt aan alle mooie dingen vaak een abrupt einde. Zo óók aan mijn kamertje. Er veranderde het één en ander in onze gezinssamenstelling, we kregen er zomaar van de ene op de andere dag een kind bij waardoor we weer moesten gaan 'herinrichten'. Mijn kamertje werd logeerkamer voor kleindochter en broer ( die regelmatig een weekend bij ons verblijft) De grote logeerkamer werd slaapkamer voor het extra kind en 'mama'? Mama verhuisde met haar laptop naar de keukentafel. Het bureautje verdween naar de dochter die weer is gaan studeren en wél een 'eigen' kamertje heeft. Al moet ze dat wel delen met het drogende wasgoed. De boekenplanken bleven hangen zodat ik af en toe toch even kon genieten van mijn schatten.

En op een dag kreeg ik weer een vlaag van opruimwoede, de bovenverdieping was me al een tijdlang een doorn in het oog. Alle kasten werden leeg getrokken, de zolderverdieping werd ook niet gespaard en ik stond weer voor de keus. Boeken weg of een boekenkast aanschaffen want de planken begonnen door te buigen. Maar wààr haal ik zo gauw een nieuwe boekenkast vandaan? Dat heb ik nou altijd...klein budget en grootse plannen! Volgens 'hubbie' was er slechts plaats voor een smalle kast naast het kastje waarop zijn grote liefde ( de tv) staat. Een smal kastje?? Hallo, daar past nog géén tiende in! Weken heb ik gespeurd in kringloopwinkels en reclamefolders van meubelkoningen doorgesnuffeld. Had ik een wens die qua uitvoering wel mogelijk was maar beslist niet binnen mijn ( karige) budget paste. In mijn dromen zag ik een prachtige kastenwand voor me waarin alle boeken een plekje zouden vinden én ook nog plaats was voor dat zwarte monster.

Gisteren kwam onze dochter, ze wilde even naar Ikea of ik zin had om mee te gaan! Natuurlijk, je weet maar nooit! Al vaker heb ik voor een spotprijsje meubilair uit de koopjeshoek gesleurd. Dat we dan met een vervoersprobleem zitten, realiseer ik me pas als ik met zo'n enorm gevaarte buiten sta. ( zie verhaal over de keukenkast) En jawel, alsof het zo moest zijn!! In de koopjeshoek trof ik een geweldige ( niet al te grote) boekenkast van mijn keuze aan. Voor een schijntje mag ik wel zeggen, daar mag de kringloopwinkel een voorbeeld aan nemen! Tevens viel mijn blik op een alleraardigst klein meubeltje waarop de vriendin van hubbie zich absoluut thuis zou voelen. Aangezien er altijd méér kapers op de kust zijn, stuurde ik dochter erop uit om een medewerker te strikken. Even een boekenkast op een kar hijsen is geen klusje voor twee 'fragiele' vrouwtjes. Dat diezelfde 'fragiel' vrouwtjes uiteindelijk in de hal de kast uit elkaar moeten schroeven omdat ie niet onder de deurstijl doorpaste, tja een kleinigheidje hou je toch. Dan het hele gevaarte achterin een Polo'tje proppen, met zeven meter touw vastbinden en 'snel' huiswaarts. Voordat manlief op de stoep staat, moet de klus geklaard zijn! Oude kastje leegruimen ( godallemachtig wat kan ik tettrissen!!) Nieuwe kast in elkaar toveren, heel de bende opnieuw aansluiten, snoeren in een hoekje proppen, boeken naar beneden sleuren en hoppa..klaar is Kees, in dit geval Mar. Hubbie kwam thuis, overzag het 'slagveld' en zei..."doet de tv het?"  

 Toen ik vanochtend beneden kwam heb ik even genietend een stofdoek over de schatjes gehaald.....


4 opmerkingen:

  1. Een mooie kast Marianna. De e-reader heeft hier zijn intrede gedaan. Ik ben er wel blij mee eerlijk gezegd. Maar kan me wel voorstellen dat je er blij mee bent.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, e-reader...ik weet het niet, een papieren boek heeft iets dat een schermpje niet heeft. Boeken hebben ook een geur....maar wie weet, is een e-reader wel handig voor op de boot!

      Verwijderen
  2. Mooie kast Mar. Leve Ikea ! En dan dat klaar zijn voor manlief thuiskomt..ik herken het helemaal ;) Ze houden van een opgeruimd huis (tot ze zelf aan het klussen slaan natuurlijk, dan kun je constant achter hun kont aan ruimen).

    BeantwoordenVerwijderen