maandag 19 september 2016

Ierland, deel 2



Ruimschoots voordat de wekker gaat ben ik wakker. Zo'n baggernacht achter de rug! Kramp in mijn benen heeft er voor gezorgd dat ik de kleine badkamervloer ( voorzien van koude tegels) van links naar rechts en van voor naar achter 'bepoteld' heb. Uiteindelijk heb ik een uurtje geslapen. Niet verwonderlijk natuurlijk, gisteren de totale energievoorraad opgebruikt en dan krijg ik de rekening wel gepresenteerd.
Nadat we ingecheckt hadden bij Ashgrove B&B waren we even gaan liggen, even beentjes omhoog. Van omkleden kon geen sprake zijn of ik had mijn jas ipv mijn T-shirt aan moeten trekken. Na een half uurtje hielden we het voor gezien en melden ons bij de gastvrouw die ons meteen naar binnen sleurde alwaar we konden kennis maken met haar man en kleinzoon van amper 1 jaar. Een kamer vol speelgoed en ik waande me meteen thuis! Zowel Roisin als haar man Martin bleken gezellige praters en mateloos gastvrij. Na een half uurtje kletsen kregen we een papiertje waarop het adres van een pub stond, daar konden we prima eten. We stapten weer in het Hyundaaitje en togen richting Wicklow. Vol vertrouwen volgden we de aanwijzingen van Roisin en zonder verdwalen kwamen we in Wicklow aan. Ook de aangewezen parkeerplaats was moeiteloos te vinden, dus we gingen ervan uit dat de pub ook geen probleem kon zijn. Jammer....na twee keer de straat op en neer gelopen te zijn hadden we de pub van Neil nog steeds niet gevonden en waren van plan om dan maar bij de eerste de beste Chinees naar binnen te duiken.We waren op de terugweg naar de auto toen ik zomaar opeens naar rechts keek, de deur stond open en ik zag een klein soort halletje met een groot bord...De pub van Neil!! Eenmaal binnen bleek het een flinke toko te zijn en we schoven lekker aan. Ik ga niet vertellen dat we een mega hamburger op hebben. Voldaan togen we weer naar het Hyundaaitje en zonder kleerscheuren kwamen we weer  bij ons logeeradres aan. Nog een afzakkertje en naar bed. De rest heb ik al verteld.




Om acht uur maak ik Teus wakker, we hebben afgesproken dat we om half negen zouden ontbijten. Uitslapen doen we thuis wel, ik ben niet in Ierland om op mijn bed te liggen. Zodra we aangekleed zijn gaan we op zoek naar de ontbijtruimte, ondanks al het geklets van gisteren heeft Roisin ons niet verteld waar we moeten zijn. We lopen onze neus maar achterna, de geur van bacon en gebakken eieren is een goed spoor. We vinden de ontbijtruimte en schuiven aan een tafeltje bij het raam. De ontbijtruimte is een glazen serre met uitzicht op de tuin en in de verte bergen. Heerlijk!! Eindelijk begin ik een beetje het gevoel te krijgen dat we in Ierland zijn. Gisteren was zo'n rare dag. Zodra we ons ontbijt op tafel hebben komt Roisin bij ons staan en vraagt wat onze plannen zijn. Teus verteld haar dat we graag in de omgeving wat rond willen kijken. Dat is het startschot! .Het kleine vrouwtje snelt weg en komt even later weer terug met een detailkaart en routebeschrijving. We gaan blijkbaar naar Glendalough. We hopen dat onze koffer vandaag bezorgd wordt maar voor het geval dat dat niet gebeurd vragen we meteen waar we het beste wat nieuwe spullen kunnen kopen. Ze verwijst ons naar een winkel net buiten Wicklow. We gaan het zien, eerst maar naar Glendalough. Helaas kunnen we nauwelijks foto's maken want onze telefoons zijn inmiddels zo goed als leeg en een camera hebben we ook niet bij ons. Best jammer want het is beslist de moeite waard. Wat ik eigenlijk het allermooiste vond was een plek halverwege de berg. We stopten langs de weg en stapten uit, de stilte was overweldigend net als het groen. We liepen zomaar het bos in en het gevoel dat we in een sprookjeswereld terecht waren gekomen werd met elke stap sterker. Elke steen, elke boom, elke tak of stronk was begroeid met een dikke, zachte, droge laag mos. Niet dat ielige mos dat we hier hebben, nee dit waren weelderige groene kussens en ik wilde er blijven...voor altijd! Gaan liggen en naar het ruisen van de bomen luisteren, het felle groen tegen de blauwe lucht. Zo sprookjesachtig mooi. Ik had echt niet raar opgekeken als er 'little fairy's' hadden rondgevlogen, eigenlijk was ik best een beetje teleurgesteld dat ze er niet waren. Als je de film "The lord of the Ring" gezien hebt....daar waar de Hobbits wonen....daar waren wij!!
We vervolgen ( een beetje met tegenzin...dus toch betoverd?!) onze weg omhoog en omlaag over smalle bochtige weggetjes. Inmiddels volgen we allang de route niet meer die we gepland hadden, op gevoel slaat Teus een keer links en een keer rechtsaf en we vallen van het ene in het andere adembenemende uitzicht. Het klooster en de keltische kruizen hebben we niet gevonden, wel prachtige diepblauwe meren omring door groene bergen en ach....oude gebouwen zie je in Ierland overal langs de weg ;-)  We rijden een veel grotere route dan gepland en ik ben blij dat we een flink ontbijt achter onze kiezen hebben geschoven want, anders dan bij ons, zie je hier geen MacDonalds oid langs de weg. Soms een tanksstation met 'Service' dus daar halen we koffie, broodje en drinken voor onderweg. Tegen vijven zijn we in de buurt van Wicklow en we bellen even met Roisin om te vragen of onze koffer aangekomen is. Nee dus. We vinden de bedoelde winkel ( een soort Primark) en slaan ondergoed, sokken, t-shirts en broeken in. Kassa!! Ierland is zeker niet goedkoper dan Nederland ( behalve benzine en diesel)maar gelukkig vielen er nog wat uitverkoopjes te scoren.



Dolgelukkig dat we in ieder geval onze onderbroeken kunnen verschonen besluiten we om naar de B&B terug te gaan, douchen en omkleden!! Maar dan....we hebben geen idee waar we precies zitten. Straatnaambordjes in het buitengebied....die zijn er niet! We slingeren links of rechtsom, berg op en berg af en na elke bocht denken we dat we er zijn. Telefoon zo goed als leeg dus even Google maps opstarten zit er niet in. Verdorie...we hadden een oplader moeten kopen! Morgen dan maar. Enigszins gedesoriënteerd staan we stil op een T kruising. We turen op de kaart, een traktor rijdt op de andere weg voorbij, na vijf minuten komt ie terug en stopt aan de overkant. Teus denkt dat we in de weg staan en prakt het Hyundaaitje nog even iets verder de berm ( lees struikgewas) in en ik ben voor de zoveelste keer blij dat het een huurauto is!  ( en dat we de verzekering afgekocht hebben)  De bestuurder van de traktor steekt op zijn gemakkie de weg over en Teus draait het raam omlaag. Met een zwaar Ierss accent vraagt de man waarom we daar al 10 minuten staan? In ons beste Engels leggen we uit dat we verdwaald zijn. Hij vraagt waar we heen moeten en ik diep uit mijn tas het adres van de B&B op. Met een grote grijns op zijn vriendelijke verweerde hoofd zwaait hij zijn arm naar links. "200 mtrs, the first house on the left" we kijken hem verbaasd aan....echt waar, zijn we zo dichtbij? "Please, when you are lost, raise your hand and ask somebody, and tell Roisin that Johnny sent you!" Lachend steekt hij zijn hand nog een keer op en stapt op zijn traktor en wij slaan linksaf. Die avond gaan we weer naar dezelfde pub en bestellen een heerlijke maaltijd. We genieten van de sfeer en de mensen om ons heen. Ieren zijn heerlijke mensen, ze praten met hun hele lijf, zijn vriendelijk en het maakt hen niets uit of je een toerist bent of niet. In de pub zijn we getuige van een onverwachts weerzien tussen een groep mensen, blijkbaar lang verloren gewaande familie of vrienden. Emotionele taferelen met tranen en veel omhelzingen. Zonder enige schaamte. En dan weet ik opeens waarom ik mijn hart verloren heb aan Ierland, het is de combinatie van een prachtig land en échte mensen!

                                                   
                                                            Roisin Bunn


Geen opmerkingen:

Een reactie posten