Ierland, deel 5

Na een geweldige nacht en een heerlijk ontbijt ( pannenkoekjes met vers fruit) gaan we er vandaag een mooie dag van maken! Volgens Roisin 2 is Dingle echt de moeite waard maar we moeten wel opletten hoe we de route gaan rijden. Volgens haar kunnen we het beste met de klok meerijden ivm met de touringbussen. Die rijden namelijk ook met de klok mee. Teus begrijpt het meteen, smalle wegen en geen ruimte om elkaar te passeren in geval van tegenliggers dus, Roisin knikt! Ze kruist op de kaart een aantal bezienswaardigheden aan en hoopt dat het weer goed blijft zodat we eventueel met de boot het water op kunnen om Fungie ( de solitair levende dolfijn) te ontmoeten.

 Walvissen zullen we niet zien, daar is het 't seizoen niet meer voor. De zon schijnt maar je weet maar nooit dus we nemen onze jassen wel mee. Met volle buik en goede zin vertrekken we. Teus vertrouwt volledig op mijn navigeerkunsten en vindt mij lang niet zo irritant als de TomTom die we niet hebben ;-) Blij met de veer in mijn kont ga ik er eens goed voor zitten en spreid de kaart op mijn benen uit. Klaar voor de start?!

We hadden het eigenlijk niet beter kunnen treffen, Teus is gek op bergen en ik op de zee. In Ierland vindt je het alle twee! De route naar Dingle voert ons langs de kust en dwars door de bergen, mooi, mooier, mooist! Soms stoppen we langs de kant van de weg om van het uitzicht te genieten en de zorgen uit ons hoofd te laten waaien. We genieten allebei van onze vakantie en elkaar, zomaar kijken we elkaar even aan en pakken elkaars hand. Hoe fijn dat we dit kunnen delen! We vervolgen onze route en rijden met de klok mee het schiereiland op. Was het weer in Killarney nog zonnig en droog, hier begint het aardig bewolkt te raken en ik vrees het ergste. Hoe verder we richting 'punt' rijden hoe mistiger het wordt, vooral als de weg een flink stuk stijgt. Met andere woorden, Dingle is gehuld in nevelen en we zien er geen fluit van! Het enige wat we (soms) wel zien zijn de achterlichten van de auto die voor ons de smalle bergweg omhoog kruipt. Een voordeel, omdat het zo mistig is kan ik ook niet zien hoe hoog we zitten en hoe diep de afgrond naast me is. Ik zit de hele rit uit zonder mijn ogen dicht te doen! Halverwege de route langs de zuidelijke kust van Dingle, stoppen we bij een waanzinnig strand, enorme golven en enkele waaghalzen die proberen te surfen. Hier geen mist maar wel een giga stortbui, binnen 10 seconden zijn we tot op onze huid nat geregend.

We vervolgen onze weg en zigzaggen de berg weer op. En dan opeens staan we stil, geen flauw idee wat er aan de hand is totdat we stapvoets verder rijdend een stuk weg kunnen zien waar een touringbus probeert een haakse bocht te nemen. Na vijf keer steken heeft ie het voor elkaar maar dan doemt het volgende probleem op. Er komt een redelijke grote auto tegenin en van normaal passeren kan geen sprake zijn. De bus rijd aan de kant van de afgrond en gaat geen centimeter verder de kant in dan noodzakelijk. De tegenligger prakt zijn bolide tegen de bergwand aan en uiteindelijk, na veel geschuur ( ik ben zooooo blij dat het niet onze auto was), zijn ze elkaar gepasseerd. Wat ben ik dankbaar dat wij de raad van Roisin2 opgevolgd hebben! We vervolgen onze weg in afwisselend regen en/of mist. Opeens ontwaar ik een bordje langs de kant van de weg en een klein parkeerplaatsje, volgens mij zijn we bij de 'Beehive huisjes' gearriveerd. We stappen uit en ik kijk naar mijn voeten die in roze Crocs slippers gestoken zijn. ( mijn wandelschoenen zitten in de koffer die nog op reis is) Euhhh de route naar de huisjes voert omhoog over een rotsig en modderig pad, dat gaat hem niet worden. Ik vraag aan Teus hoe graag hij de huisjes wil zien maar eigenlijk weet ik het antwoord al, die huisjes kunnen hem gestolen worden. Teus is niet zo van de 'ouwe meuk' en gaat alleen maar mee om mij een plezier te doen. Inmiddels houdt het ook op met miezeren en plenst het behoorlijk. We duiken de auto weer in en gaan op weg naar de volgende bezienswaardigheid. De Pottery van Louis Mulcahy. Het is niet moeilijk te vinden en we betreden allereerst de winkel op de begane grond. We kijken onze ogen uit, wat een prachtige dingen staan hier uitgestald...ik wordt er ook een beetje hebberig van. Maar ja, hoe ga ik die prachtige lampenvoeten en schalen meenemen? Maar gelukkig hebben ze ook een webshop!!

Ze hebben ook nog een showroom boven én een restaurantje waar we heerlijke scones met room/jam eten en cappuccino drinken, uit één van die prachtige kommen!

Helaas blijft het mistig en regenen, we besluiten om Dingle te laten voor wat het is en steken dwars door richting Tralee. En zowaar, zodra we richting het binnenland rijden, wordt het weer beter. We parkeren onze auto op een parkeerplaatsje even buiten het centrum en wandelen in het zonnetje door de winkelstraat. Helaas, zoals we in Nederlandse steden ook overal zien, staan er veel winkelpanden leeg. Zo jammer van die mooie markante panden. We strijken neer op een terras voor een glaasje fris en een kop koffie en bellen even naar huis. Ook checken we even bij het reisbureau of ze nog nieuws hebben over onze koffer. Helaas, die is nog steeds spoorloos maar ze blijven hun best doen!
We wandelen nog wat door de stad maar zijn het erover eens dat Killarney een leukere stad is ook al probeert Tralee toeristen te lokken, erg veel bezienswaardigheden zijn er niet. We rijden via Bantry terug naar Killarney en eten in de stad bij de Italiaan. Een heerlijke pasta carbonara met een glas wijn, een wandeling door de stad en dan uiteindelijk terug naar de B&B. Ondanks de regen en mist op Dingle hebben we een heerlijke dag gehad. Morgen gaan we The Ring of Kerry rijden en de kliffen bezoeken.