Ierland, deel 4

De afgelopen nacht zo mogelijk nog slechter geslapen dan gisteren, blijkbaar ben ik op Teus zijn arm gerold en dat voelt natuurlijk niet zo fijn, voor hem ook niet. Na honderd keer draaien besluiten we om er maar uit te gaan ook al is het nog te vroeg voor ontbijt. Douchen gaat het voor mij vanochtend niet worden dus ik hoop van ganser harte dat de volgende B&B uitgerust is met een fatsoenlijke douche en was mezelf bij de wastafel. Om de tijd een beetje te doden tot aan het ontbijt, pak ik onze tas uit en weer in ( je moet wat) en we brengen de spullen maar vast naar de auto die we gisteravond op een 'veilige' plek geparkeerd hebben. We zijn de eerste en blijkbaar ook enige gasten deze ochtend want er is maar voor 2 gedekt. Ontbijt naar binnen en wegwezen hier. In de auto weet ik opeens waarom we op het eerste gezicht een soort van antipathie voelden. De vrouw lijkt ( heel erg zelfs) op iemand die we absoluut niet mogen, haar uiterlijk, haar stem, haar gedrag en zelfs de manier waarop ze het huis ingericht heeft. We voelden het al toen we voor de deur stonden en het gevoel werd alleen maar sterker. Zodra we Kinsale achter ons hebben gelaten verdwijnt het ongemakkelijk gevoel en kunnen we weer ontspannen. Van Kinsale naar Killarney is niet zo heel ver ( ongeveer 100 km) We besluiten om eerst richting Cork te rijden en dan de 'snelweg' ( hahaha) N 22 te pakken. De route voert ons dwars door de Derrynasaggart Mountans en langs het Inishcarra Reservoir ( probeer het maar eens uit te spreken zonder je tong te breken)

  Wat me opvalt is dat de bermen in Ierland zo mooi zijn, kleurige rode, gele en oranje bloemen en als ik zo'n struik eens van wat dichter bij bekijk, zie ik dat het fuchsia's zijn. Ook de kleuren van de huizen spreken me erg aan. De dorpjes en stadjes zijn net een schilderspallet, soms alleen zachte pasteltinten maar ook fellere kleuren zoals knalblauw, knalgroen en knalpaars worden gebruikt om de panden een vrolijk aanzien te geven. Wat me ook opvalt is dat er op de gekste plekken huizen staan, nou ja wat is gek?! Maar er zijn toch echt momenten dat ik niet verwacht dat iemand op zo'n plek een huis bouwt. ( onderaan een helling die vol ligt met rolstenen en flinke rotsblokken.) En anders dan in Schotland, waar je uren kunt rijden zonder teken van menselijk leven te zien, zijn hier veel vrijstaande huizen met flinke lappen grond eromheen. Ergens herinner ik me dat de economische opleving van een jaar of twintig geleden, daar mede verantwoordelijk voor is geweest. Veel Ieren konden toen hun droom waarmaken en een huis bouwen op een flinke lap grond. Inmiddels heeft de crisis er ook daar voor gezorgd dat mensen diep in de schulden zijn geraakt. De huizenmarkt trekt blijkbaar wel weer een beetje aan maar de prijzen zijn echt niet leuk!!  De streken waar we doorheen rijden zijn afwisselend maar nooit echt vlak, dan is ons landje toch echt een platte pannenkoek! Het lijkt me een behoorlijke klus om hier in de bergen een boerenbedrijf te runnen. Wat ik ook geweldig vind zijn die enorme kuddes koeien, die hebben echt een leven als een luis op een zeer hoofd! Lekker grazen, beetje schuilen als het regent en als het echt warm is dan zakken ze af naar het strand.

( de foto is niet van mezelf, toen wij er waren was het niet zo warm!)

Doordat we verschillende tussenstops maken doen we best lang over de kleine 100 km maar wat valt er veel te zien onderweg!!

Halverwege de middag komen we in Killarney aan, we besluiten om eerst maar eens de stad te verkennen voordat we op zoek gaan naar "The Mystical Rose", ons derde en laatste logeeradres. Het blijkt een echte toeristenstad te zijn, veel pubs en restaurantjes maar ook veel souvenirswinkels. Het is echt hartstikke druk op straat en overal staan bankjes en zitten mensen. Gezellig! De winkels zijn hier ook lang open ( tot 10 uur 's avonds) waardoor de binnenstad tot laat druk bezocht blijft. Meteen bij de eerste winkel vinden we leuke petten voor onze zoon en schoonzoon. Ze hebben ook een grote afdeling merchandise van Guinnes maar of ze daar op zitten te wachten? We houden het maar bij de wat traditioneler Ierse souvenirs ( met de Leprachauns enzo) 

Tegen vijven lijkt het ons wel handig om onze B&B op te zoeken en we gaan op weg. Net buiten het centrum volgen we de borden National Park en bij het tweede stoplicht slaan we linksaf en ja hoor na ongeveer 500 meter zien we aan de rechterkant het uithangbord. We slaken een zucht van opluchting, de tuin is een bonte verzameling bloeiende planten en rozen en er staat ook nog een kitscherig Mariabeeld in. Het gevoel is gelijk goed, dit kan niet mis gaan.

Als we uit de auto stappen worden we begroet door een chocoladebruine labrador, blijkbaar vindt hij Teus helemaal het einde want hij wijkt niet van zijn zijde. Zodra we aanbellen gaat er naast de officiële ingang een schuifpui open en een jonge vrouw begroet ons enthousiast. Ze opent de deur naar de aanbouw en wijst ons meteen de ontbijtruimte. Wat gezellig!! Overal staan vazen met zonnebloemen en ook de aankleding doet huiselijk aan. Ze opent de deur van onze kamer en ik ben meteen verliefd op de lavendelkleurige muren, het grote bed met spierwit linnengoed en het raam dat uitkijkt op de tuin. Een snelle blik in de badkamer laat een ruime douche zien met glazen wanden...pfffff gelukkig!! Hier gaan we het wel drie dagen uithouden!

Nadat we onze tas hebben uitgepakt én gedoucht vragen we aan Roisin 2( ja ook zij heet zo, het is een Keltische naam die 'kleine roos' betekend) waar we het beste kunnen gaan eten. Ze doet een paar suggesties en kruist ze aan op de stadsplattegrond. We hebben een heerlijke avond in de stad, lekker eten en 'live muziek' op straat. We nemen plaats op een bankje en vermaken ons kostelijk met de straatmuziekant en zijn publiek ( voor het overgrote deel Amerikanen).  Tegen een uur of 11 gaan we terug naar onze kamer en kletsen nog even na, ons humeur is er een stuk op vooruit gegaan nadat we uit Kinsale zijn vertrokken. Na twee rotnachten hoop ik dat ik nu eindelijk een goede nachtrust kan genieten, aan het bed zal het niet liggen!