Nog even een blik in de spiegel, een kam door haar zilvergrijze haardos en dan is ze er helemaal klaar voor! Vandaag viert ze haar “zeventigste” verjaardag voor de derde keer en ze heeft een grote verrassing in petto voor haar beste vriendin Bernadette. Die niet alleen haar beste vriendin maar óók ruim 30 jaar lang haar collega geweest is. Vandaag wacht ze àllemaal een verrassing! En met een schalks lachje klopt ze op één van de kleurige plastic doosje die ze alvast heeft uitgestald op de eettafel.
Haar blik keert even naar binnen als ze zich herinnert hoe ze Bernadette heeft leren kennen. Dat was nog eens een tijd! Begin jaren zestig moet het geweest zijn. Ze was nog maar nét getrouwd en dacht een luxe leventje te gaan leiden, wat had ze zich vergist! Theodoor bleek géén welgestelde 'heer' te zijn maar slechts baliemedewerker bij een kleine bank. Tijdens hun verkering had hij haar overladen met presentjes en elk weekend mee uit genomen naar sjieke gelegenheden. Hij had haar om de tuin geleid en gedacht dat zij een rijke erfgename was. Helaas, van rijkdom was al lang geen sprake meer, alleen de dubbele achternaam deed nog vermoeden dat ze uit een gegoede familie kwam. Zo werd de bedrieger dus bedrogen maar daar kwam ze pas achter toen het leed al geschied was. De dure bruidsjurk had al haar spaarcentjes opgeslokt, om van de trouwpartij maar niet te spreken. Ze zaten diep in de schulden!
Die dag had ze zich extra opgetut en besloten om naar de Huishoudbeurs te gaan. Kon ze toch zeggen dat ze naar Amsterdam geweest was om te winkelen al was het dan niet op de Kalverstraat. Ze was er nog nooit eerder geweest, haar familie vond dat 'volksvermaak'. Eenmaal binnen keek ze haar ogen uit. Drommen vrouwen die zich verdrongen bij een soort marktstands waar ze gratis eten konden proeven. De nieuwste huishoudelijke snufjes werden luidkeels aangeprezen door de standhouders en ze kwam ogen tekort.
Opeens werd haar aandacht getrokken door een tafel waarop allerlei plastic bakjes waren uitgestald, de man erachter was druk in gesprek met een jonge vrouw. De vrouw had duidelijk klasse, géén doorsnee huisvrouwen type in ieder geval. Een mantelpakje en dure pumps, haar hoogblonde haren keurig in een 'Grace Kelly' rol. De man probeerde haar wat van die plastic bakjes aan te smeren maar ze had duidelijk geen interesse en keek verveeld de andere kant op. Toen kruiste hun blikken elkaar. Spontaan hadden ze naar elkaar geglimlacht en op dat moment was hun lot bezegeld. De man merkte dat hij zijn koopwaar niet aan de vrouw kon brengen en gooide het over een andere boeg. “Of de dames soms interesse hadden in een leuke bijverdienste?” Met die woorden duwde hij hen een folder in de hand. Een beetje beduusd had ze de folder bekeken en spontaan plopte er een plannetje in haar hoofd. Ze stak haar hand uit naar de andere vrouw en stelde zich voor; “ Mijn naam is Willemijn, zullen we even een kopje koffie gaan drinken?” De vrouw noemde haar naam en ging akkoord,” met zijn tweeën is het gezelliger dan alleen, nietwaar?”
Tijdens de koffie ontvouwde ze haar plan en, zoals ze al voorvoeld had, bleek Bernadette er wel oren naar te hebben. Wonderlijk genoeg bleek ze zelfs in dezelfde plaats te wonen als zij en Theodoor, slechts een paar straten van hun woning verwijderd. Was zijzelf getrouwd, Bernadette was vastbesloten om vrijgezel te blijven en hooguit tijdelijke contacten te onderhouden met mannen. Het gehuwde leven zag ze écht niet zitten, elke dag diezelfde man aan tafel die je kookkunsten bekritiseerde. Of die smerige stinksokken en onderbroeken te moeten wassen. “Néé aan Bernadettes lijf géén polonaise, dan maar liever een 'solonaise'.” De rest van de dag hadden ze in elkaars gezelschap doorgebracht en uiteindelijk een afspraak voor het einde van de week gemaakt. Dan zouden ze hun plannen verder doorspreken op de avond dat Theodoor op de 'heren-sociëteit” vertoefde die, in werkelijkheid, gewoon de klaverjasclub was.
Die avond bleek het keerpunt van haar leven te zijn geweest, al had ze dat toen nog niet beseft. Samen met Bernadette had ze gereageerd op de oproep in de folder, samen waren ze naar een kennismakingsavond gegaan en samen waren ze meer dan 30 jaar uitermate succesvol gebleken in hetgeen ze aangepakt hadden. Theodoor had geen flauw benul, die sleet zijn dagen achter de eeuwige balie op de bank. Zijn avonden bestonden uit hoorspelen op de radio en één keer per week zijn “heren-avond”. Tot op een keer hij niet thuis kwam na zijn 'avondje uit', ze waren nog maar nauwelijks een jaar getrouwd. Ze had tranen met tuiten gehuild en Bernadette had haar keer op keer getroost en verzekerd dat 'die zak' haar tranen niet waard was. Ze had aangifte van vermissing gedaan bij het plaatselijke politiebureau maar daar werd haar al snel duidelijk gemaakt dat 'de heer des huizes' waarschijnlijk genoeg had gekregen van zijn vrouwtje en saaie baan. Ze moest er maar niet op rekenen dat hij nog huiswaarts zou keren! Na een paar weken begreep ze waarom Bernadette zich niet wilde binden, ze genoot van haar vrijheid!! Géén stinksokken meer in de was, géén “ssstt” geluiden meer als ze door zijn hoorspel heen praatte én géén kritiek meer op haar kookkunsten!! Om geld zat ze niet verlegen, ze had immers haar “bijverdienste”!
De tijd verstreek, Bernadette en zij bleken een 'gouden duo'. Winkelen deden ze op de Kalverstraat en vakanties brachten ze door op zonnige stranden. Het leven lachte hen duidelijk toe! Aan mannelijke aandacht hadden ze géén gebrek maar van enige binding kon géén sprake meer zijn, ze waren héél gelukkig zo met elkaar.
Het geluid van de deurbel rukt haar uit haar overpeinzingen. Snel drukt ze op de knop waardoor de buitendeur ontsloten wordt en wacht vol ongeduld op de eerste gast. Het weerzien met de vrouw die binnenkomt is hartelijk en ze helpt haar met de grote tas. Samen lopen ze de planning nog even door en checken of alles compleet is. De koffie is gezet, de kopjes staan klaar, het feest kan beginnen! Éen voor één komen de dames binnen en al snel lijkt het een waar kippenhok, enthousiaste begroetingen en verraste uitroepen. Ze hebben elkaar zeker in géén 12 jaar gezien. Als laatste komt haar hartsvriendin en haar verraste blik is een foto waard! Met een dikke glimlach bekijkt ze het gezelschap, wat zullen ze genieten! Na de koffie worden ze de keuken ingeloodst en het is even passen en meten voordat iedereen een plekje heeft. De keuken is niet berekent op een groot gezelschap maar ach dat mag de pret niet drukken. Al snel is het iedereen duidelijk dat ze niet op een gewoon verjaarspartijtje zijn uitgenodigd! Na jaren zelf demonstraties te hebben gegeven, zijn ze nu zelf te gast op een “Tupperware Party Nieuwe Stijl”. Gespannen wacht Willemijn op het moment dat de eerste plastic doosjes open gemaakt zullen worden, het recept voor deze “Kookstudio” ligt al klaar, “Rockin-Bacon_Burger” Dan zal blijken of de doosjes werkelijk zo goed zijn als ze bij Tupperware beweren. Ze heeft ze 50 jaar bewaard, mét inhoud.
Bovenstaand verhaal is dus niet gekozen voor "Het Keerpunt", het tweede verhaal dat ik ingestuurd heb wel.
